ذهن برنده در کنکور و لایف استایل رتبه های برتر 📝 اپیزود یک: پذیرش💡با حضور دکتر اسحاق مومنی نژاد🔥

سلام اسحاق مومنی نژاد هستم دانشجوی دانشگاه پزشکی سمنان ورودی 99 و فارغ التحصیل مدرسه تیزهوشان علامه هدیه تهران.‌

اول یه تبریک بگم به بچه های دوازدهم که امسال وارد دوازدهم میشن و قراره که یه مسیر سخت و آخرین سال دوران دانش آموزی رو بگذرونن، خیلی سال عجیبی هستش هم خوشحال کننده ست هم ناراحت کننده، قطعا سختی ها و خوشی های خودش رو داره.‌

یه خسته نباشید هم به کنکوری هامون بگم که امسال کنکور دادن و هنوز تسلیم نشدن و اینجا هستن و میخوان این مسیری که شروع کردن رو به سرانجام برسونن، امیدوارم هر دو گروه حالشون خوب باشه و خیلی دانش آموز های خوبی هستن که این موقع سال به فکرش هستن و ننداختن برای تایم دیر تر و عقب ننداختن که بگن حالا کو تا کنکور سال دیگه.‌

من رشته پادکست براتون آماده کرده بودم که قرار شد در قالب رادیو مدیکال ارائه بشه، 4 قسمت داره، این 4 قسمت تمام نیاز های شما رو میتونه پوشش بده یعنی خیلی کامل و جامع هستش، سعی کنید با ذهن باز گوش کنید ما قرار نیست حرفهای کلیشه ای بزنیم، قرار نیست بگیم تو میتونی انجامش بدی و همه چیز اینجا اصولی هست و با مطالعه بهتون گفته میشه، راجع به همه چیز قراره که صحبت کنیم.

قسمت اول ما که میشه همین قسمت راجع به ذهنیت هستش، اینکه ما الان کجا هستیم چیکار میخوایم بکنیم،چجوری باید فکر بکنیم، چجوری باید زندگی کنیم تو سال کنکور و لایف استایلمون باید چجوری باشه تو این مسیر و اینکه اصلا این مسیر برای ما هست یا نه.‌

قسمت دوم راجع به هدف گذاریه. هدف گذاری ما دیگه مربوط به رشته نمیشه، راجع به موفقیت میشه، جوری باید هدف گذاری کنی که به اون چیزی که هدفت هست برسی یعنی چجوری درس بخونی، چجوری تست بزنی، چجوری برنامه داشته باشی براش و ماهیت هدف چی هستش.‌ خیلی از شما عملکرد رو با هدف اشتباه میگیرید و نمیدونید. هدف رو عملکردی میذارید مثلا میگید 10 ساعت مطالعه، ولی این هدف نیست، این یک پلن هست که شمارو به هدفتون میرسونه.‌

قسمت سوم راجع به برنامه ریزی صحبت میکنیم که اصلا برنامه ریزی چجوری هستش، چه برنامه ای مناسب من هست و چه برنامه ای مناسب زندگی منه؟ چجوری باید اجرا کنم، چجوری باید بخونم، مدیریت انرژی یعنی چی، مدیریت زمان یعنی چی.‌نمیشه به دانش آموز فقط یه برنامه بدی بگی تو 10 ساعت درس بخون و فلان مقدار تست بزن،این اصلا اصولی نیست و به درد هم نمیخوره.‌ قراره صحبت بکنیم که چه خودتون برنامه بریزید بدونید اصولش چجوری هست و چه مشاورتون که متخصص این زمینه هست براتون برنامه ریزی میکنه چجوری بهشون دیتیل و جزئیات رو بگید که برنامه درستی برای شما چیده بشه.‌ بعدش اجرای اون برنامه باید چطور باشه، برنامه نوشتن رو خیلی ها بلد هستن ولی انجام دادن اون برنامه خیلی مهمه! برنامه رو نوشته و گذاشته یه گوشه و انجامشون نمیده.‌

و قسمت چهارم و آخر درباره ی تکنیک ها هست که شما اصلا چجوری باید بخونید، تکنیک ها چه جایگاهی دارن توی مطالعه ی شما، روند مطالعه‌ی شما چجوری باید باشه و چیزهای از این قبیل که شب آخر باهم صحبت میکنیم.‌

اولین موضوعی که میخوایم راجع بهش صحبت کنیم، پذیرش هست.‌ من یه قانونی برای خودم دارم که میگم تا کسی صددرصد مسئولیت زندگی خودش رو قبول نکنه محاله توی حیطه ای موفق بشه.‌ درسته چیزهای مختلف و عوامل بیرونی خیلی زیاد و تاثیر گذار هستن ولی شما باید به یک درجه ای از مسئولیت پذیری برسید که تمام اتفاقات اطرافتون و تمام چیزهایی که تا الان براتون اتفاق افتاده و پیش خواهد آمد با اینکه هیچ نقشی توشون نداشتید، قبول کنید.‌ مسئولیت همه چیز رو بپذیرید! شما توی مسیر موفق شدن به این نیاز دارید! برای همین قرار هست که راجع به پذیرش صحبت کنیم.‌

هر شرایطی که الان دارید و هر شرایطی که پیش روتون هست رو باید خودتون بپذیرید.‌ نمونه ش رو میگم براتون، انداختن تقصیر گردن دیگران خیلی کار راحتی هست و بعضی ها اینکار رو بر حسب عادت انجام میدن.

 دانش آموز تا کنکور پیش میاد وسط سال میگه من نمیخوام این رشته رو ادامه بدم، پدر و مادرم به زور من رو فرستادن این رشته و میندازن گردن اون ها و درس نمیخونن، هیچ کار هم نمیکنن و خیالشون راحته که انداختن گردن شخص دیگه ای و با خیال راحت دارن اون مسیر اشتباهی که پیش میرن رو ادامه میدن.‌ یعنی کسی که مسئولیت خودش رو قبول نکنه یک نقطه ای با بهونه های مختلف این فرار کردن از زیر کاری که کرده و مسئولیتی که داشته رو گردن یکی میندازه.‌

یه نمونه دیگه امکانات هستش، یه سری از بچه ها میان میگن ما امکانات اون بچه های خاص که تو مدارس خاص و منطقه 1 تهران درس میخونن رو نداریم پس ما ممکن نیست مثل اون ها قبول بشیم.‌ یا یه سری اعداد و ارقام میارن که انقد از قبولی ها از این مدارس هستن.‌

این ها نباید براتون بهونه باشه، شما باید شرایط الانتون رو ببینید و با پذیرش این شرایط وارد حیطه ی کنکور بشید.‌ براتون توضیح خواهم داد که این شرایط رو چطور هندل کنید، امکانات، خانواده و هر چیزی رو.‌

پس موضوع اول ما شد پذیرش، شما باید پذیرش داشته باشید، این شرایطی که توش هستید، این مسیری که انتخاب کردید.‌

اگر الان داری گوش میکنی پادکست مدیکال رو یعنی میخوای بیای تو مسیر کنکور تجربی، ریاضی و هر رشته ای که این پادکست براش استفاده میشه.‌

الان باید یه سوال از خودت بپرسی، باید ببینی که چرا اینجایی؟چرا میخوای این کنکور رو بدی؟ به چه دلیل؟ چه زمینه ی ذهنی ای باعث شده بری به سمت کنکور و حالا یه رشته ای هم مدنظرت هست؟ هر رشته ای هم میتونه باشه از رشته های تاپ گرفته تا رشته هایی که بر اساس علاقه انتخاب کردید.‌

این رو باید با خودت دو دوتا چهارتا بکنی، این مدت زمان خوبی هستش با خودت وقت بذاری و ببینی که من چرا اینجا هستم؟ همینجوری نباشه که بگی همه دارن این سمت میرن منم میرم، چون وسط راه میای و میبینی سخته و این حیطه اصلا علاقه ی تو نبوده اصلا به اینجاهاش فکر نکرده بودی و همینجوری صرفا فقط اومدی حالا چون دوستات اومدن و تو پشت بندشون این مسیر رو میری یا خانواده اجباری کرده داری این مسیر رو میری یا نمیدونستی باید چیکار کنی گفتی حالا بذار این یکی رو برم، یا دلایل دیگه.‌

پس حتما باید جواب این سوال رو برای خودتون در بیارید که چرا الان اینجایی و چرا داری این پادکست رو گوش میدی چرا میخوای مثلا کنکور تجربی بدی؟ چرا میخوای بری دانشگاه فلان رشته. 

تو این قسمت من دنبال این نیستم که شمارو تشویق کنم یا انگیزه بهتون بدم که حتما بیاید سراغ کنکور و رتبه برتر بشید. دنبال این هستم که چیزی که تو ذهنتونه و اون علاقه ای که دارید رو پیدا کنید.

من خیلی از دانش آموز هام رو دیدم که میگن ما خودمون علاقمون این سمتی نبوده به اجبار خانواده اومدیم وارد این رشته و مسیر شدیم، جای دیگه اگه میرفتیم بهتر بود، من دوباره یه جمله معروفی برای خودم دارم، میگم دهه هشتاد زیر حرف زور نمیره. چیزی که من دیدم تو دانش آموز ها، نسل خودم شما محال ممکن هست یه کاری رو دلت نخواد ولی انجام بدی، یعنی اگه چیزهای دیگه ای رو تو ذهنت داشته باشی با وجود خانواده رفتی انجامشون دادی، یا برخلاف نظر خانواده رفتی انجامشون دادی ولی تو این مورد که میرسه بچه ها همه رو میندازن گردن خانواده.‌ به نوعی هم میشه گفت اون فرار کردن هست که بعدا بندازن گردنشون و بگن شما باعث شدید ما موفق نشیم.

اگر جای دیگه ای فکر میکنید واقعا بهتر هستید، مسیر دیگه ای که لزوما قرار نیست مسیر درسی باشه، هر مسیری، هر حیطه ای، هر هنر و ورزشی میتونه باشه.

 اگر جای دیگه بهترین این سمت نیاید، حتما برید دنیال علاقه‌ی خودتون. مسیر کنکور واقعا مسیر فرساینده ای هست، مسیر سختی هستش و دشواره کسی که واقعا با هدف و دلیل نیومده باشه نمیتونه توش دووم بیاره. 

یه جمله معروفی هست میگه کسی که چرایی کارش رو بدونه با تموم چگونگی هاش کنار میاد. اینم همینه، شما اگر بدونی چرا اینجایی و چرا میخوای این مسیر رو بری و چرا میخوای تو این راه باشی با همه ی مشکلات و چگونگی هاش میتونی کنار بیای. پس اینو حواستون باشه.

خیلیهاتون از جاهای مختلف کشور هستید، شاید مدارسی که دارید به قوت مدارس تاپی که اسم هاشون معروفه نیست.

واقعیتش بعد از کرونا دیگه بهونه امکانات از بچه ها گرفته شده چون میشه گفت بهترین معلم های کشور الان فیلم های آموزشیشون روی اینترنت هست، بهترین کتاب ها روی اینترنت هست و حتی خیلی از اون مدرسه خوب ها هم میان از این ویدئو ها استفاده میکنن. یعنی شما واقعا از بحث امکانات چیزی کم ندارید که بگید من امکانات نداشتم و نمیتونم وارد این مسیر بشم. 

مدیکال یه جمله خوبی داره میگه که فارغ از هر شرایطی که داری هرکسی که از الان شروع کنه حق داده رتبه برتر بشه و واقعا هم درست میگه. من اصلا کار ندارم امکاناتت چیه، سطحت چیه، تا الان چقدر خوندی یا اصلا صفر هستی، اصلا امکانات هم نداری واقعا میتونی برسی.

بهترین مشاور ها اینجا در اختیار تو هستن(متخصص هستن و چندین ساله تو این مسیر دارن کار میکنن و تجربه ی خودشون هم همراهشونه و خودشون رتبه برتر شدن)، بهترین فیلم‌های آموزشی، بهترین اساتید، بهترین کتاب های کمک آموزشی هستن، اینجوری نیست که بگی باید تو فلان جا و فلان شرایط میبودم که میتونستم قبول بشم.

اتفاقا شما میتونید به عنوان مزیت استفاده کنید، بچه های منطقه 2,3، شما میتونید از امکانات منطقه 1 استفاده کنید ولی همچنان تو منطقه 3 دارید کنکور میدید این چیز خیلی خوبی هستش.

شاید یه فرق که میتونم بگم بین بچه های مدرسه مطرح و بچه های مدرسه عادی هست، اطرافیانشون هستش، اونم از نظر من اطرافیان مهم ترین ویژگی این بچه ها هستن. خیلی مهمه که اطرافیان شما چه طرز فکری دارن و چجوری فکر میکنن، دیدگاهشون چیه.

شاید تو مدرسه خودتون میخواید درس بخونید مسخره کنن و تو روت نشه بیای تو مدرسه راجع به درس خوندن صحبت کنی یا بگی من انقد ساعت درس خوندم، در صورتی که تو مدارس برتر سر همین درس خوندن رقابت و دعواست که کی بیشتر میخونه.

همین رقابت خیلی کمک میکنه که شما ذهنیتت چجوری ساخته بشه و درس خوندن رو با چه دیدگاهی ببینی. مثلا وقتی یه مدرسه ای هرسال تعداد بالایی قبولی پزشکی و دندون میده، ناخودآگاه خودت رو آماده میکنی سطحت رو برای اون قضیه بالا میاری ولی اگر این آدم ها رو اطرافت نبینی شاید اونجوری که باید برات در دسترس نباشه و فکر کنی چیز دوری هست به تو. ولی این طرز فکر رو بذارید کنار الان شما خیلی راحت میتونید از طریق مدیکال با هر رتبه برتری که میخواید ارتباط داشته باشید پس راجع به امکانات خیلی بهونه نیارید، هر چیزی با هر سطحی که بخواید رو میتونید به دست بیارید، استاد های ایده آل شما توی اینترنت وجود داره.

 شما الان میخوای بگی من سطحم صفره چطور میخوام به کسی که از دهم یا یازدهم داره میخونه یا شاگرد اول کلاسه برسم. 

مغز انسان واقعا معجزه ست یعنی خیلی چیز عجیب و خفنی هستش، باز یه مثال بزنم اولین ویسی هست که داخل کانال مدیکال گذاشتم، شما یه بچه شیرخواره 1 ساله رو در نظر بگیرید که چه توانایی هایی داره،‌ تقریبا نمیتونه حرف بزنه، تقریبا نمیتونه راه بره کنترل خودش رو نداره یا دراز میکشه یا نهایتا بتونه سینه خیز بره، شما همین بچه رو با یه بچه ی 2 ساله مقایسه کن،1 سال فاصلشونه ولی این بچه میتونه راه بره، صحبت کنه، غذاشو بخوره، خیلی از چیزها رو متوجه میشه، خیلی از حرف هارو میفهمه. شما ببینید چه تغییر بزرگی توی 1 سال در یک بچه اتفاق افتاده. یعنی کسی که نه میتونست راه بره نه میتونست حرف بزنه به چه توانایی و سطحی رسیده. 

خیلی چیز معجزه آسایی هستش از نظر من و دقیقا همین تغییرات در شما هم میتونه اتفاق بیوفته یعنی شما هم که اینجا هستید تا سال دیگه در حد یه معجزه میتونید تغییر کنید اصلا کار سختی نیست فقط باید از مسیر اصولی با تلاش پیش برید و بتونید خودتون رو برسونید به اون مسیر و لایف استایلی که داریم راجع بهش صحبت میکنیم

. پس اصلا سطح صفر رو بهونه نکنید که خیلی دور از دسترسه و من نمیتونم برسم و... همه ی ماهایی که شروع کردیم از صفر شروع کردیم حالا هرکس تو یه بازه زمانی. پس اصلا این رو بهونه نکنید هرکدومتون با هر سطحی هستید به نظرم از الان شروع کنید و اصولی پیش برید قطعا میتونید موفق بشید.

 واقعا این مسیر سخته، سال کنکور سخته بالاخره شما از یه سری چیزها باید بزنی یه سری درسهای سخت رو باید بخونی و بعد که قبول بشی هم مسیر سختیه، خود دانشگاه هم سخته ولی باید یاد بگیرید از سختی فرار نکنید نترسید از این چیزها، هرچیزی سخته.

الان شاید خوشحال باشی بیای کنکور بدی بعد با یه دانشجو یا یه کنکوری سابق صحبت میکنی میشینه از سختی هاش برات صحبت میکنه و شمارو پشیمون میکنه و از این سختی می‌ترسید.

اصلا از این سختی نباید ترسید مثل شیرجه زدن توی استخر از روی ارتفاع هستش همه میترسن برن اون بالا، همه اونایی که میخوان برای اولین بار بپرن میترسن، ولی بعد از اینکه شما پریدید یه احساس هیجان و شادی خوبی دارید که مدام دلتون میخواد تکرارش کنید.

 مثل بچه هایی که میخوان سرسره سواری کنن ولی دفعه اول میترسن ولی از سرسره که میاد پایین مدام میخواد بره و سوار شه.

اصلا افتخاری که بعد از کار سخت هست توی هیچ چیزی نیست، یعنی اگه شما یه کار آسون انجام بدی بعدش احساس رضایت خاصی نداری که ایول من اینکار رو انجام دادم ولی وقتی یه کار سخت رو شما تموم میکنی حس خیلی فوق العاده ای داری که تونستی اینکار رو انجام بدی و این کار چقد تونسته تورو از بقیه متمایز کنه.

  از خیلی از شماها اگر بپرسم که دستاوردت  توی این 18,20 سالی که زندگی کردی چیه؟ شاید نتونید چیز خاصی رو مثال بزنید چون اکثر مواقع از انجام کارهای سخت ترسیدید و دنبالش نرفتید ولی این کار های سخت و ترسناکه که مارو از بقیه متمایز میکنه.

پس حواستون باشه که از کارهای سخت نترسید و دوستشون داشته باشید این ها وجه تمایز شما و بقیه هستن.

اینا اومده بودن پژوهش کرده بودن، علتش نا امیدی افراد نسبت به خودشون بود یعنی اینا چون تو اون جایگاه قرار گرفته بودن اون حس اعتماد به خودشون رو از دست میدادن، مهمترین حسی که یه انسان باید به خودش داشته باشه اینه که به خودش اعتماد داشته باشه نه به حرف اطرافیان. 

شما باید چیکار کنید؟ شما باید خودتون رو از این 30 درصد خارج کنید. یعنی همین 30 درصد افراد مثلا تو یه مدرسه خاصی این شخص جزو 30 درصد آخر هستش، همین فرد اگه منتقل بشه و بیاد یه مدرسه دیگه شاید با همون معدل بشه جزو 30 درصد متوسط یا 30 درصد اول به شدت این فرد تو اون یکی مدرسه پیشرفت میکنه چون احساس لذت و رضایت از فعالیت خودش داره. 

متاسفانه چیزی که ما داریم تو سیستم آموزشیمون و توی فرهنگمون هم باب شده سرکوفت زدن به افرادی که عقب میمونن و افتخار کردن به اون کسایی که همیشه اول میشن این یه چیز بدیهی هستش تو دنیا ولی من واقعا تو سیستم آموزشی مدرسه دیدم افرادی که آخر میشدن یا عقب میموندن چجوری تحقیر میشدن و این باعث می‌شد اون فرد هیچ انگیزه ای برای ادامه نداشته باشه.

 اینجا یا باید کاملا محیط رو عوض کنید از اون 30 درصد خارج بشید یه جو رقابتی دیگه برای خودت انتخاب کنی، یعنی اگه یه ورزشکاری الان نمیتونی رقیبت رو قهرمان المپیک در نظر بگیری، اینجا باز هم جزو 30 درصد آخری و چون اون هدف ازت دوره ممکن نیست بهش برسی. باید با یه فرد نزدیک خودت همیشه رقابت داشته باشی نه در سطح تو، حدود 10 درصد بالاتر از تو. 

پس اول از همه محیط رو عوض کنید با اون محیطی که توش هستید کار نداشته باشید و توجه نکنید، ایگنور کردن کار خیلی راحتی هستش. حالا این محیط هرکسی که میخواد باشه، خانواده شما باشه که به شما میگه نمیتونی، حتی خواهر و برادر سال بالایی داری که رتبه خوبی آورده اون بهت بگه نمیتونی، یا تو مدرسه. اصلا به حرفهای محیط اطرافتون گوش نکنید.

خودتون برای خودتون یه محیط جدید خلق کنید با دوستای جدید. به لطف فضای مجازی میتونید همدیگه رو پیدا کنید، همین بچه های مدیکال لیگ رقابتی هم دارن برای خودشون شما هم میتونید جایگاه خودتون رو پیدا کنید، مثلا بیا با رتبه 95 فرضیت رقابت کن و دفعه بعد بشو 94 و همینجوری خودت رو بکش بالا. این میشه بحث رقابتی که میخواد ایجاد بشه، که من راجع به رقابت در ادامه توضیح میدم که اون فردی که میخوایم باهاش رقابت بکنیم یه سری ویژگی های سالمی باید داشته باشه که رقیب مخرب نباشه، با دروغ چه ساعت مطالعه بالا چه نتیجه ی بالا و چه برعکسش رو بگه که اون فضای ذهنی شما خراب بشه. 

خیلی کم هستن افرادی که دلشون میخواد شما موفق بشید متاسفانه یعنی اطرافیان شما مخصوصا توی محیط کنکور که یه چیز رقابتیه از زمین خوردن شما بیشتر لذت میبرن تا پیشرفتتون. پس حواستون باشه کسی هم که باهاش رقابت دارید و یا باهم درس میخونید فرد سالم و صالحی باشه که باعث نشه شما با یه فرد سمی رقابت کنید و آسیب ببینید و اذیت بشید.

همون نوزاد 1 تا 2 سال رو که مثال زدم، شما باید به خودتون اعتماد داشته باشید. 

خود تالس بلد نبوده مبحث تالس رو حل کنه خودش چندین سال نشسته فرمول در آورده که یدونه تالس حل کنه. شما با خوندن 2 صفحه درسنامه اون چیزی که اون چند سال هست که داره تلاش میکنه رو در آوردید.

 انیشتین کلا به خاطر E=mc2 معروفه. چقدر طول کشید تا تونست به این فرمول برسه. شما چقدر سریع یاد میگیرید؟ خودتون تفاوت هارو احساس کنید. 

نیوتون یه جمله معروف داره که میگه بر شانه های غول ها باید ایستاد منظورش اینه که باید رو علم افراد قبلی حساب باز کرد و از اول نیایم برا خودمون علم بسازیم و ادامه ی علم اون هارو بریم و توی نسل جدید این اتفاق داره میوفته. 

ما تقریبا الان علممون از تمان دانشمندانی که می‌شناختیم بیشتره، اونا تو حیطه ی خودشون متخصص بودن، همون علم هارو الان آوردن گذاشتن تو کتاب های راهنمایی و دبیرستان، ما خیلی اطلاعات داریم. 

تو یکی از تحقیقات یکی از بچه ها رو با 1980 مقایسه کرده بود از نظر اطلاعات عمومی و علمی، بچه های امروزی 2 برابر اطلاعات دارن نسبت به بچه های اون زمان و این خیلی عدد بالایی هست که مثلا توی 40 سال اطلاعات نسلت 2 برابر بشه یعنی هوشمندی نسلت 2 برابر بشه. 

پس شما توانایی فوق العاده ای دارید اصلا نباید خودتون رو دست کم بگیرید. شما در پایین‌ترین حالت از گذشتگان خودتون قوی ترید. پس من توصیه میکنم به بچه هایی که این مدلی هستن و این ذهنیت رو در خودشون خراب کردن یکم در زمینه های عزت نفس کار کنن و ببینن الان خودشون چه جایگاه خفنی دارن شاید الان تو فضایی که هستن جزو 30 درصد آخر باشن ولی تو خیلی از زمینه های دیگه جزو 30 درصد برتر هستن. همین که شما الان اینجایی و داری این پادکست رو گوش میکنی نشون میده که چقد از بقیه رقیب هات جلوتری.

شما یه سری هزینه ها دارید یعنی شما پذیرفتید که چه مسیری رو میخواید برید و یه سری هزینه دارید. اینا مهمه حتما یادداشت کنید . 

رو یه کاغذ بنویس چرا اینجایی؟ بعد برای خودت بنویس که چرا اینجایی و به کجا میخوای برسی؟ حالا یه سری هزینه ها داره. این مسیری که شما انتخاب کردید با توجه به این نکته که ما هیچ چیز رایگانی تو دنیا نداریم هرچیزی که میخوای به دست بیاری یه چیز دیگه رو باید از دست بدی، حالا مسیر کنکور یه سری هزینه ها ممکنه داشته باشه.

این هزینه ها چی هستن؟ شاید هزینه تفریحاتت هستن. تو باید از تفریحاتت بگذری، یه سری دوستات هستن که اونارو باید حذف کنی، مثل موبایلت که تا جای ممکن موبایل باید حذف بشه، من خیلی رو قضیه موبایل تاکید دارم و درباره ی اعتیاد به دوپامین که موبایل باعثش میشه میشه (آخر جلسه صحبت میکنم). 

یه سریال پادکست تابستان داخل چنل مدیکال هست که اگه بچه ها دوست داشتن بگردن اسمشو سرچ کنند میاره، پیداش کنید راجع به دوپامین زدایی هستش اونم گوش بدید کمکتون میکنه. 

پس حتما یه سری هزینه ها دارید باید حتما از یه سری چیزها بزنید مثل تفریحات، یه سری دوستان، یه سری کارهایی که میکنید و این چیزها لزوما چیز بدی نیست چیز تفریحی نیست، این تو ذهنت نباشه که حتما باید از تفریحات بزنی یه سری وقت ها از چیزهای خیلی مهم باید بزنی مثل خوابت، خواب چیز خیلی مهمی هست تو زندگی انسان و تو راه این مسیر باید این هزینه رو پرداخت کنی. 

شاید از یه هنر خیلی مهمت باید بزنی مثلا در موسیقی توی یه مسیر حرفه ای هستی و داری تمرین میکنی ولی تو این مسیر به این نتیجه میرسی که نمیتونی همزمان این موسیقی رو پیش ببری و کنکورت رو هم پیش ببری یا این ورزش رو پیش ببری و همزمان کنکورت رو هم پیش ببری، پس مجبوری اون هارو بذاری کنار و متاسفانه نمیشه همزمان باهم پیش برد و تو هر دوتاش بهترین بود. شاید دوتاشو بتونی متوسط باشی ولی نمیتونی دوتاش رو در حد عالی برسونی. 

پس حتما یه سری هزینه ها برات داره، برای خودت بنویس که من اینجام! این هدف رو مشخص کردم! این هزینه هام هستش! حاضرم این هزینه رو بپردازم؟این خیلی مهمه که شما حاضر به پرداخت این هزینه هستید یا نه. 

اگه از همین الان با خودت فکر میکنی و میبینی که نمیتونی مثلا خوابت برات مهم تره پس بهتره همین اول راه با خودت کنار بیای که این مسیر برات مناسب نیست.

میبینی مناسب نیست یه چیز کم هزینه تر انتخاب میکنی مثلا شما میخوای رتبه دو رقمی یا سه رقمی بشی هزینه هاش خیلی بیشتر از اینه که شما بخوای رتبه 3000 یا 4000 بشی. 

شما باید با توجه به پرداخت هزینه ای که میخوای کنی برای خودت هدف گذاری کنی. 

یه تحقیقات راجع به این قضیه صورت گرفته، آزمایش مارشمالو رو قطعا همتون شنیدید که راجع به اینه که جلوی بچه های کوچک و چند ساله اومدن یه ظرف مارشمالو گذاشتن و یه ظرف کلوچه گذاشتن و گفتن اینو تو الان میتونی بخوری باهات کاری نداریم ولی اگر اینو که گذاشتیم جلوت 10,15 دقیقه صبر کنی ما دوتا مارشمالو بهت میدیم، جایزه ی اینکه اینو نخوردی یدونه دیگه مارشمالو میگیری. یه سری از بچه ها طاقت نداشتن 10,15 دقیقه رو تحمل کنن و کسایی هستن که در لحظه زندگی میکنن همون لحظه مارشمالو رو خوردن و خوشحال بودن و یه عده گفتن صبر میکنیم و مارشمالوی دوم رو جایزه گرفتن. این دانشمندا اومدن تحقیقاتشون رو روی این بچه ها ادامه دادن تا چند سال و دیدن کسایی که صبر کرده بودن برای مارشمالو اون هزینه در لحظه لذت نبردن رو پرداخته بودن تو آینده آدم های موفق تری شدن و تو کارایی که انجام دادن آدم های موفق تری بودن این قدرت پرداخت هزینه هاست. 

اگر داری از تفریحات میزنی این 1 سال مطمئن باش در آینده جایزه بهتری میگیری، قطعا چیزی که هزینه کردی رو قراره پس بگیری یعنی حتی این رو بچه ها هم جواب داده شما که دیگه آدم بزرگ هستید.

 یعنی همیشه یه بهونه ای میاریم و میگیم نه این خوب نیست پزشکی دوست ندارم، داروسازی هم که خوب نیست داروخونه ها زیاد شدن، دندون پزشکی هم که سرپا بودن زیاد داره. 

هرکسی میتونه بهونه بیاره و بگه نه، تو نشستی خونه و هیچکاری نکردی و روی تک تک رشته های علوم پزشکی ایراد میزاری و میگی این مناسب من نیست این به درد نمیخوره. ایراد گرفتن و نه گفتن خیلی آسونه و از هرچیزی میشه ایراد گرفت. 

میشه گفت آره یه سری پزشک ها اینطوری شدن این رشته اینجوری شده ولی اگه این نه پس چی؟ شما همیشه باید وقتی میگید نه! به جاش یه جایگزین معرفی کنید.

حالا یه داستان قشنگ دوباره بگم، من میخوام همه ی حرف هامون رو با داستان و مقاله و منبع بگم که یادتون بمونه. یه شاگرد نقاش داشتیم که پیش یه استاد معروف اومده بود نقاشی یاد گرفته بود در سطح حرفه ای رسیده بود و الان به مرتبه ی استادی رسیده بود، یه نقاشی خیلی قشنگ میکشه و میبره میذاره وسط میدون شهر و یه قلمو هم اونجا میزاره و مینویسه اگر کسی احساس میکنه این تابلو و این نقاشی ایرادی داره یدونه ضربدر روش بزنه. نقاش نقاشی رو میذاره و میره و برمیگرده وقتی برمیگرده میبینه کل تابلوش قرمز شده یعنی نقاشیش تبدیل شده به ضربدر های قرمز. خیلی سرافکنده و ناراحت میشه و میره پیش استادش و میگه من فکر می‌کردم به مرتبه استادی رسیدم تو نقاشی ولی خب نقاشیمو بردم گذاشتم و مردم اینهمه ایراد گرفتن ازش. استادش جمله جالبی بهش میگه، میگه برو همین کار رو دوباره تکرار کن و نقاشیت رو بذار وسط میدون شهر و قلموت هم بذار زیرش و بگو اگر کسی ایرادی تو تابلو میبینه لطفا با قلمویی که اینجاست اصلاحش کنه. نقاش نقاشی رو میزاره اونجا و میره مدت طولانی تری برمیگرده و میبینه نقاشیش اصلا تکون نخورده بود چون هیچکس نمیتونست ازش ایراد بگیره چون باید اصلاحش میکرد. 

اینم همینه. داستان ماهم راجع به رشته ها و کنکور همین هستش، اگر شما بخوای از همه ایراد بگیری میتونی ضربدر قرمز روش بزنی ولی اگر این نه پس چی؟ شما میخوای چیکار کنی؟ الان هممون میتونیم از سیستم آموزشی ایران ایراد بگیریم و بگیم چرا کنکور؟ چرا ما مجبوریم 18 سالگی کنکور بدیم؟ چرا اینجوریه؟ چرا باید بیایم تست بزنیم؟ چرا کنکور باید انقدر سخت باشه؟ این چه سد و مانعی هست که درست کردن.

ولی اگه این نبود پس چی بود؟ اگر شما این مسیر رو قبول ندارید، این شیوه آموزش، کنکور رو قبول ندارید پس میخوای بری چیکار میخوای کنی؟ نمیشه بیکار بشینی و به همه چیز بگی نه. 

متاسفانه معضل بچه های ما اینه یعنی بچه هایی که فعالیتی رو انجام میدن و میرن دنبالش قطعا موفق میشن حالا هرچی که میخواد باشه، از آبیاری گیاهان دریایی بگیر تا بهترین رشته ها. شما تو هر کدوم اقدام و عمل کنی قطعا موفق میشی قطعا یه چیزی توش میشی. مشکل ما کسایی هستن که هیچکاری نمیکنن و از همه چیز ایراد میگیرن. اصلا اقدام نمیکنن! شروع نمیکنن به بهونه های مختلف.

اسمای باکلاسی ام براش اومده مثلا کمالگرایی، یعنی با هرکی صحبت میکنی میگی چرا انجام ندادی میگه آخه میدونی من کمالگرایی دارم و کمالگرایی هم چون اسمش قشنگه کمال داره توش خب بچه ها به عنوان کلاس ازش استفاده میکنن یعنی فکر میکنه بیاد بگه کمالگرایی دارم چیز قشنگ و باکلاسیه. 

بچه ها این اصلا کمالگرایی نیست، کمالگرایی فرق میکنه یعنی چون شما اسمشو شنیدی دلیل نمیشه داشته باشیش. مثل اینکه هرکی میرسه افسردگی که یه بیماری پاتولوژیکه رو به خودش نسبت میده و ناراحته میگه افسردگی دارم. کمالگرایی هم یه همچین اتفاقی براش افتاده، کمالگرایی این نیست که شما داری صرفا میشه گفت شما تنبلی در انجام کارها، مثلا قرار بوده 10 ساعت درس بخونی میبینی دیگه دیر شده الان دیگه ساعت رند نیست، باعث میشه شما دیگه اون کار رو انجام ندی آخرش هم یه اسم باکلاس میچسبونی بهش میگی من کمالگرایی داشتم انجام ندادم. 

یه جمله معروفی گفتم من که «بزرگترین دشمن شما تو این مسیر مغز شماست» و واقعا هم همینه. مغزتون با تکنیک های خیلی خفنی شمارو میپیچونه بدون اینکه اصلا متوجه بشید کاملا هم ناخودآگاه هستش، یکی از اونا همینه. شما یه کاری رو انجام نمیدی آخرش میای با بهونه ی من اینم که وسط میاری مغزت آروم میشه، مغز همیشه دنبال تنبل بودن هستش، جوری طراحی شده که دنبال کارای سخت نره و دلش میخواد تنبلی کنه.

 یعنی وقتی شما میخوای درس بخونی دلت میخواد به دیوار سفید زل بزنی یا گلای فرش رو بشماری ولی درس نخونی. یا مثلا موقع درس خوندن حتی شبکه 4 هم جذابه میخوان بشینن ببینن. 

اینا تکنیک های مغزه. یا یکی دیگه از تکنیک های مغز که شمارو فراری بده از کار سخت کردن اون بحثی بود که گفتم یه کاری رو میره توش مسئولیت از خودش گردن نمیگیره که بعدا بندازه گردن یکی دیگه بهونه بیاره امکانات نبود، خانواده‌م به زور منو فرستادن اینجا و... و با خیال راحت خودش بشینه یه گوشه. 

واقعا مغز ما این کار هارو میکنه، نمیگم ارادی اینکارو میکنید شاید تا الان این کار رو کردید ولی اینا ارادی نیست که خودت دلت بخواد انجام بدی مغز ناخودآگاه وقتی ذهنیت اشتباه داشته باشی این کار هارو انجام میده، اقدامات زیادی هست که مغز انجام میده که فرار کنه از انجام کارهای سخت. 

یکیش همین ذهنیت فراره، خیلی از شماها وارد این رشته میشید ولی بعدا میگید رشته تجربی رشته مورد علاقم نبود. میگن خب رشته مورد علاقت چی بود؟ میگی مثلا هنر رشته مورد علاقم بود بعد حالا این فرد تو عمرش دوتا نقاشی هم نکشیده، ولی چون الان احساس میکنه هنر آسون تر از تجربیه ذهنش فرار میکنه به اون قسمت و ناخودآگاه تو ذهنش تداعی میکنه که هنر تو ذهن من جذابه، همونطور که گفتم موقع درس خوندن دیوار سفید هم جذابه. 

شما داشتی یه کار سختی انجام میدادی مغزت اومده بهت گفته شاید این یکی کار جذاب تر باشه. خود منم اینجوری هستم، یعنی من وقتایی که امتحان سخت دارم یه وقت یه نقاشی میبینم، فیلم میبینم یا چیزی که قبلا اصلا بهش علاقه ای نداشتم مثلا بافندگی میبینم یهو دلم میخواد برم بافنده بشم فقط برای اینکه ذهن من جوری طراحی شده که بخواد این کار سختی که دارم الان انجام میدم ازش فراری باشه بره سراغ آسون تر. حالا نمیدونم اون کار آسون علاقه من هست یا نه. 

پس حواستون باشه اون چیزی که دارید بهش فرار میکنید واقعا علاقتونه؟ واقعا چیزی هستش که از ته دل میخواید؟ یا نه اگر ما محدودیت ها و سختی هارو برمی‌داریم دیگه به اون علاقه ای ندارید. قبل از سختی های این مسیر اون چیز آسون رو انتخاب کردید. این بحث خیلی مهمی هستش. همتون بهش فکر کنید یه سری هاتون ذهنیت ها و اشتباهات این مدلی دارید که باید درست بشه.

هممون یه سری ذهنیت های ریز و درشتی داریم که دلیلی براشون نداریم ولی باید اصلاح بشن.

 من خودم رو مثال میزنم، من دبیرستان که بودم درس میخوندم، اصلا تو ذهنم یه ذهنیتی ایجاد شده بود اصلا 10 به بعد نمیتونستم درس بخونم میگفتم خسته‌م یا ذهنم کشش نداره و بهونه هایی از این قبیل. دیگه ساعت 10 به بعد میشد درس نمیخوندم و تا 2 هم بیدار میموندم ولی تا 2 دیگه درس نمیخوندم و این یه ذهنیت اشتباه بود که برای من ایجاد شده بود در لحظه میتونستم بگم ایراد نداره بازده من شاید کمتر باشه، بازده من شاید 20 درصد باشه ولی اون 20 درصد از صفر که بهتره. تو این تایم میتونم درس بخونم. پس یه ذهنیت اشتباهی که در من ایجاد شده و مونده. 

این بحث که میگیم شب ها زود بخوابید و بیدار نمونید و درس نخونید درسته ولی منظورم اون ذهنیت بود مثلا یه وقت شما تا 2 بیداری ولی درس رو تعطیل میکنی میگی من 10 به بعد دیگه نمیتونم بتونم.

یا یه ذهنیت دیگه که میتونه باشه اینه که من بعد ناهار دیگه نمیتونم درس بخونم و این اتفاق ایجاد میشه و شما ناخودآگاه میبینی در طی سال تحصیلی 2,3 ساعت بعد هر ناهار درس نخوندی و تایم خیلی زیادی هم میشه. 

یا چیزهای مختلف مثلا ساعت رند نباشه من نمیتونم درس بخونم. این یعنی چی چه معنی میده که ساعت رند نیست نمیتونم بخونم. واقعا چیز مسخره ای هستش که من صبر کنم ساعت رند بشه بعد درس بخونم هیچ پشتوانه ی علمی ای نداره. از نظر علمی چه فرقی داره شما چه ساعتی شروع کنی. همتون این ذهنیت هارو دارید من سعی کردم چند مدل رو مثال بزنم. 

همتون یه مدل ذهنیت اینجوری دارید باید بگردید و پیداش کنید و در لحظه بذارید کنار. مثلا متوجه شدی فلان ذهنیت رو داری که هیچ پشتوانه ی علمی نداره همینجوری از قبل مونده تو ذهنت. اینا باید در لحظه بگی نه من اینو ندارم و از این به بعد 10 شب به بعد درس میتونم یا بعد ناهار درس میخونم یا ساعت رند نبود درس میخونم. این ذهنیت ها باید حذف بشن. حواستون به این ذهنیت های مخرب که توی ذهنتون ممکنه باشن، باشه.

میان روی کنکور و یا ثروت هم مانور میدن که فقط با ذهنیته. نه از این خبر ها نیست شما ذهنیت رو درست کردی قرار نیست فردا رتبه برتر بشی، ذهنیت شما فقط یه مسیری رو مشخص میکنه و تازه شما مسیرت رو پیدا کردی و اینکه مسیر رو چجوری طی میکنی یه مسئله ی جداست. 

یکی هست مسیر نداره نمیدونه باید چیکار کنه اون فرد تلاش هم کنه به جایی نمیرسه. ولی شما مسیرتون مشخص شد که چند تا نکته داشت که باید بنویسید و برای خودتون مشخص کنید، ببین چرا اینجایی؟ هزینه‌ش رو حاضری پرداخت کنی؟ نمیشه یه جا بری ولی هزینه‌ش رو ندی راهت نمیدن. و اینکه اگر نتونستی مسیری پیدا کنی، نه؟ پس چی؟ شما باید برای خودت یه مسیری داشته باشی نمیشه بگی از این مسیر بدم میاد بیکار همینجا میشینم. حواستون به این باشه.

پس ذهنیت مثبت قرار نیست کاری رو انجام بده و فقط یه راهی رو مشخص کرده حالا ما این راه رو چجوری باید طی بکنیم؟ یه قانونی داریم به اسم قانون گیلبرت که به نظرم خیلی قانون مهمی هستش. 

قانون گیلبرت میگه که بزرگترین مشکل افراد تو حوزه های کاری اینه که نمیدونن باید چیکار کنن، طرف دلش میخواد یه کاری انجام بده ولی نمیدونه باید چیکار انجام بده یا چجوری انجام بده. الان به همه‌تون میگیم برو درس بخون دلتون هم میخواد برید درس بخونید، به همه‌تون میگیم برو تست بزن دلتون هم میخواد تست بزنید ولی نمیدونید چجوری. میری درس بخونی نمیفهمی میری تست میزنی متوجه نمیشی، 2,3 تا رو میتونی تحمل کنی، چند تا تست مگه میتونه غلط بزنه و تحمل کنه و ادامه بده؟ خب معلومه که زده میشی. خود منم اگه برم جایی مدام تلاش کنم و موفق نشم و نتونم راهی از پیش ببرم منصرف میشم. 

خیلی از بچه ها هم همینن بهش میگن برو درس بخون برو 12 ساعت درس بخون پزشکی قبول میشی در صورتی که اینجوری نیست، شما باید راهش هم بدونید چجوریه و چجوری باید انجامش بدید. تو بحث مهارت یادگیری راجع بهش صحبت میکنیم. بهترین راه تو هر حوزه ای که متوجه بشید یه مسیر رو چجوری باید برید اینه که برید از کسی که قبلا اون مسیر رو رفته مشورت بگیرید، از متخصصش مشورت بگیرید، مخصوصا که اون متخصص راه خودت رو رفته باشه. 

یه سری ها هستن در زمینه مشاوره کنکور، یه عده داریم که درس و رشته‌شون مشاوره هستش یعنی فرد کارشناسی مشاوره داره یه عده هم هستن مشاوره پزشکی خوندن و این مسیر رو رفتن، اون مشاور اطلاعاتش خیلی بیشتره خیلی مقاله خونده ولی از طرفی اون مسیری که شما میخواید برید رو تجربه نکرده اون چاله چوله هاش رو نمیدونه، راه در رو هاش رو نمیدونه. 

من خودم زمانی که کنکور داشتم مشاورم از اون دسته اول بود. یعنی شخصی بود که دکتری مشاوره داشت نه اینکه یک دانشجوی پزشکی باشه که پزشکی خونده باشه و اصول خیلی خوبی رو بهم یاد داد ولی خیلی چیز هارو بعدا که خودم مشاور شدم با خودم میگفتم کاش زمان کنکور خودم این قضیه رو میدونستم، مثلا راجع به کتاب تست ها کسی که دکتری مشاوره داره راجع به کتاب تست ها زیاد نمیدونه، مثلا خیلی سبز تستش چجوریه، نشر الگو تست هاش چجوریه، من سال کنکورم وقتی اومدم تمام کتاب های تست زیست شناسی رو زدم قطعا فرق میکنم با کسی که کتاب تست هارو طبق نظرهایی که از دیگران خونده به بچه هاش معرفی کنه. پس سعی کنید تو این مسیر حتما از یک متخصص کمک بگیرید حالا این متخصص از هرکدوم از این 2 گروه میتونه باشه. 

مسئله دوم، متخصصتون رو دیس نکنید. با متخصصتون مشکل نداشته باشید و دنبال ایراد گرفتن نباشید، جوک هاش خیلی معروفه که میگن دهمی ها که دو فصل گوارش خوندن الان میرن تو مطب دکتر از نسخه دکتر ایراد میگیرن. واقعیت همینه یعنی با یکم علمی که داری شما مثلا 2 فصل گوارش خوندی همونطور که نمیتونی از نسخه پزشک ایراد بگیری همونطور با حرف و نظر خودت از درس خوندنی که مشاور بهت میگه بخونی هم نمیتونی ایراد بگیری. اگه مشاورت بهت میگه این کتاب تست رو برو بزن، به عنوان مثال کتاب میکرو طبقه بندی مناسب توئه نه کتاب 3 سطحی قلمچی تو نباید پاتو بکنی تو یه کفش که نه 3 سطحی سخت تره پس مناسب تره و من میخوام رتبه 1 بشم پس 3 سطحی بزنم.

همه مشاور ها این مسیر رو گذروندن و میدونن چیه. اگه میگه این مدلی بخون، اگه میگه ساعت خوابت رو تنظیم کن لج نکن نگو نه خودم میدونم تا 3 شب بخونم بهتره تا اینکه زود بخوابم. پس سعی کنید یه متخصص پیدا کنید و به حرفش گوش بدید.‌

مشاور نگرفتید که بخواید ازش ایراد بگیرید یا آتو بگیرید یا لج کنید باهاش. به عنوان راهنما به حرفش گوش کنید و عمل کنید. 

حالا متخصص به این معنی نیست که حتما مشاور بگیری. شما این کانال رو بالا پایین کنی یا همین پادکست که من دارم صحبت میکنم کلی اطلاعات مفید داخلش هست یعنی شما 4 تا پادکست گوش کنید که متخصص هایی که این راه رو رفتن ضبط کردن کلی اطلاعات مفید میتونی کسب کنی. 

پس همیشه منبعتون متخصص ها باشن، بچه های کلاس نباشن. فلانی سر کلاس درسش خوبه اینو میگه، فلانی گفت از این منبع تست میزنه و...

 متاسفانه تو مدرسه اینجوریه میرن میبینن شاگرد اول کلاس چه کتاب تستی خریده کل کلاس همون کتاب تست رو میخرن. اینجوری نیست بچه ها باید شخصی سازی بشه براتون اون مسیری که متخصص براتون مشخص میکنه. حرف گوش کن باشید نسبت به مشاورتون و حرف هایی که میزنه.

مورد بعدی، تو انتخاب مشاور تعارف نداشته باشید دقیقا برعکس قبلی. یعنی اگه با مشاورت حال نمیکنی، مشاورت مناسب تو نیست، احساس میکنی این مشاور داره کم کاری میکنه یا هرچیزی بدون تعارف بذارش کنار. بعضی از موسسه ها هستن برای 1 سال پول رو یکجا میگیرن و بعد پس نمیدن. اشکال نداره بذار اون هزینه بره ولی تو به زور با اون مشاور ادامه نده، حتما با کسی که باهاش اوکی هستی و حال میکنی و به حرفش گوش میکنی کار کن. 

خیلی از دانش آموز هام بودن که ماه آخر اومدن سراغ من و گفتن 8 ماه گذشته یه مشاور دیگه داشتیم و اصلا روشش به روش ما نمی‌خورد من میگفتم این مدلی نمیشه و مشاور میگفت نه همین مدلی باید بخونی و من آس و پاسم و من نمیدونم باید چیکار کنم ماه آخر به داد ما برس. پس تو انتخاب مشاور تعارف نداشته باشید ببین مناسبت هست یا نه. که بعدا نگی به خاطر مشاورم قبول نشدم. تو میتونستی مشاورت رو عوض کنی. ولی باز به اون نکته اول پایبند باشید، به حرف مشاورتون گوش بدید ببینید چی داره میگه. اینجوری نباشه که شما دنبالش باشید و بگید نه این حرف گوش نمیده پس عوضش میکنم. اون یه چیزی میدونه که داره میگه. تمایز این دوتا از هم یکم سخته ولی در کل متوجه کلیت بحث شدید. این شد بحث مسیر که راجع به مسیر یه توضیحاتی دادم که از متخصص باید مشاوره بگیری و مشاورتون باید چجوری باشه و انتخاب بشه. 

ادامه مسیر که بحث هدف گذاری و برنامه ریزی و مهارت یادگیری میشه رو تو قسمت های بعدی میگم. یه بحث اعتیاد به دوپامین هم بود که خودتون هم میتونید سرچ کنید سریال تابستان رو سرچ کنید پیدا می‌کنید. یه قسمت دوپامین زدایی داریم اون رو گوش بکنید.

من همیشه چند تا کتاب رو به بچه ها معرفی میکنم، سعی میکنم کتاب های کوتاه رو بگم که بچه ها بتونن بخونن و کتاب های طولانی تر هم هست ولی فکر نکنم تو این بازه برسن که بخونن.

اولین کتابی که همیشه به بچه ها پیشنهاد میدن قورباغه ات را قورت بده برایان تریسی یه کتاب جیبی و جمع و جور و کوتاهه که نکات قشنگ و خوبی توش داره و حتی نحوه انتخاب اسمش هم قشنگه که پشت جلد درباره‌ش توضیح داده بود که اگه قراره دوتا قورباغه رو قورت بدی سعی کن اول اونی که سخت تر و زشت تره رو قورت بدی و این اولین کتابیه که توصیه میکنم راجع به برنامه ریزی و مسیر توش توضیح داده. 

کتاب دوم اگر کلا با بحث زندگی و سبک زندگی دچار چالش هستید که من اصلا چرا زنده هستم و چجوری باید زندگی کنم و چجوری باید موفق بشم کتاب ایکیگای رو معرفی میکنم کتاب کوچیک و جمع و جوری هستش که سریع هم میشه خوندش. یه کم راجع به فلسفه زندگی ژاپنی هاست ولی وقتی وارد کتاب میشی میبینی چقد راجع به هدف گذاری و چیزهایی که مهم هستن صحبت میکنه. عنوان کتاب برای طول و افزایش عمر هستش که توش راجع به هدف گذاری و چیزهایی که تو زندگی باید بدونید صحبت شده.

کتاب بعدی،کتاب ای کاش 20 ساله بودم میدانستم نوشته پروفسور تینا هلثینگ، اینم کتاب خیلی خوبیه ولی با ماهیت کنکور ما ارتباطی نداره که بگیم راجع به موفقیت توی کنکور بهمون میگه ولی کتاب خیلی خوبیه برای انتخاب مسیر که گفتم اگه اینجا نباشی پس کجا باشی؟ این کتاب خیلی خوب توضیح داده از اسمش هم معلومه هر فرد تو این سن باید این کتاب رو مطالعه کنه. 

کتاب های دیگه ای هم هستن که یه مقدار قطور تر هستن و شاید بچه ها نرسن بخونن، از یه جایی به بعد کتاب ها دیگه به شما جواب نمیده و شما باید وارد مقاله خوانی بشید ولی خب هنوز زوده این 3 تایی که گفتم خوبن اگر بتونید مطالعه کنید زیاد هم نیستن هر کدوم رو در کمتر از یک هفته میشه مطالعه کرد.

راجع به بحث عزت نفس هم که بچه ها گفتن نمیتونم و عقب میمونم، یه کتابی قبلا معرفی کرده بودم تو کانال هم عکسش هست، کتاب بی حد و مرز نوشته ی جیم کوییک هستش راجع به اینکه آقای جیم کوییک اول ضربه ای که به مغزش میخوره خیلی دچار ضعف درسی میشه یعنی دوران راهنمایی بوده ولی در حد یه بچه ابتدایی هم معلومات نداشته و میشه گفت که خنگ شده بوده و از یه جایی به بعد یه راهی پیدا میکنه که این رویه و ذهنیت خودش رو عوض کنه و از اون خنگی که براش اتفاق افتاده بود جلو بزنه و الان یکی از بزرگترین مدارس بین المللی رو داره که از کشور های مختلف به صورت آنلاین پیش ایشون مهارت یادگیری رو دارن یاد میگیرن و کتاب خیلی خوبیه.

یعنی شما یه تجربه ناموفق میشه گفت از کنکور داشتی یا نتیجه ای که دلت میخواست رو نگرفتی. باید بیای دوباره برای خودت چرا اینجایی رو بنویسی ولی با یه مدل دیگه. اینکه چیشد که نرسیدی؟ تو قسمت پرداخت هزینه مشکل داشتی یا اونجوری که باید تلاش نکردی؟ یا راه و مسیر رو بلد نبودی؟ بالاخره تو یکی از این4 تا شما ضعف داشتی که نتونستی توی کنکور موفق بشی حالا یا ذهنیت خوبی نداشتی یا اون هدف گذاری درست نبوده یا برنامه ریزی و مسیر اشتباه بوده یا توی یادگیری مشکل داشتی. 

یعنی یکی از این 4 قسمت مناسب این افراد نبوده حالا تو یکیش ضعف داشتن، یعنی اگه این4 تا برای یه شخص تکمیل باشه به احتمال خیلی بالا موفق میشه. پس یه دور دیگه برا خودتون چرا اینجایی رو بنویسید و مرور کنید. 

یکی هست که تلاشش رو کرده و تا جایی که تونسته هم به حرف مشاورش گوش داده و به اونجایی که خواسته نرسیده یا یکی هست که تلاش نکرده تا الان هم سردرگم بوده برای کنکور در حد امتحان نهایی ها خونده و اومده جلو این دوتا دانش آموز قضیه‌شون کاملا متفاوت هستش. 

کسایی که پشت کنکور موندن شرایط متفاوتی رو قراره تجربه کنن. پس یبار دیگه دلایل شکست رو پیدا کنید و بنویسید و بعد بنویسید که آیا حاضرید 1 سال دیگه پشت کنکور بمونیم با تمام هزینه ها؟ خیلی هزینه های زیادی میتونه پشت کنکور موندن داشته باشه نسبت به سال اول خیلی سخت تر میتونه باشه و اون آرامش سال اول رو ندارید، حرف های بقیه هم هست و حتی بچه هایی که بیشتر از 1 سال هست که میخوان پشت کنکور بمونن.  

باید همه ی این هارو بپذیرید و بنویسید که من از اول میدونستم دارم وارد چه راهی میشم اینجوری نباشه که وسط راه کم بیاری بگی نمیتونم. اتفاقا شما بهتر از بچه های دوازدهمی میدونید مسیر کنکور چجوریه پس وسط راه چیزی رو بهونه نکنید. از همین الان ببینید میتونید بپذیرید یا نه. 

اگر حاضر نیستی این مسیر رو دوباره طی کنی اگر حاضر نیستی هزینه هاش رو بپردازی امسال هر رشته و هرجایی که آوردی رو برو. 

ولی اگر حاضری دوباره برای خودت هدف بچینی و برنامه بریزی از راه درستش، هر کدوم از این 4 تا که ضعف داشتی که اصلاح کنی و ادامه بدی قطعا وایسا و مطمئن باش که نتیجه میگیری.

من دانش آموز های زیادی داشتم که از سال های پشت کنکورشون نتیجه ی خوبی گرفتن و توی کلاس هم همینطور هستش. توی کلاس فکر می‌کنم حدودا 50 درصد کلاس ما بچه هایی هستن که سال اول قبول نشدن و از سال دوم به بعد وارد شدن و دارن میخونن. اصلا چیز عجیبی نیست و خیلی طبیعیه. اینجوری نیست که بیای دانشگاه و بگی که عقب موندم از بقیه. 

ما داریم کسی که 32 سالشه و وارد دانشگاه شده و داره درس میخونه. من دانش آموز داشتم 26,7 سالش بوده اومده و درس خونده. اصلا چیز عجیبی نیست. برای خودتون وقت بذارید و اون پذیرش رو داشته باشید.