۱. کدام سهمیه مناطق کنکور بهتر است؟ منطقه 1 ، 2 یا 3
۲. نحوه تقصیم بندی داوطلبان در سهمیه مناطق در کنکور چجوریه؟
۳. آیا تعهدات پذیرفته شدگان سهمیه مناطق در کنکور سراسری با همه دیگه متفاوته؟
۴. تفاوت سهمیه مناطق کنکور چه تاثیر مستقیم و غیر مستقیمی در میزان قبولی کنکور داره؟
از جمله سوال های مهم و پرتکرار پیرامون انواع سهمیه کنکور هست که بدون شک ذهن خیلی از کنکوری ها از جمله شمایی که به دنبال اطلاع از تفاوت سهمیه منطقه 1 و ۲ و ۳ در کنکور سراسری رو درگیر کرده!!
در این مقاله میخواهیم دقیقاً بگیم سهمیه منطقه 1، 2 و 3 چه تاثیری در میزان قبولی داره و کدوم سهمیه منطقه برای بچههای کنکوری بهتره. هدف اینه که تفاوت این مناطق رو کامل و دقیق بررسی کنیم تا بهتر بدونید شرایط اعمال سهمیه مناطق در کنکور سراسری 1404 چیه و در ادامه چه تعهداتی رو برای قبولی های هر منطقه در کنکور به دنبال داره.
❓ مثل همیشه اگه هر سوالی داشتی
میتونی در پایین همین صفحه در بخش (( نظرات )) از مشاوران رتبه برتر کنکور مدیکال استوز بپرسی تا در کمتر از 24 ساعت پاسخ سوالاتت رو در همین صفحه از ما دریافت کنی.
تفاوت سهمیه منطقه 1 و 2 و 3 در نتیجه کنکور 1404
سهمیه مناطق کنکور سراسری به همه داوطلبها تعلق میگیره و بر اساس محل تحصیل داوطلب توی دوره دوم متوسطه مشخص میشه. این سهمیه به سه بخش منطقه 1، منطقه 2 و منطقه 3 تقسیم شده و هدفش اینه که شرایط آموزشی هر منطقه رو توی رقابتهای کنکوری در نظر بگیره.
نوع سهمیه مناطق کنکور سراسری چگونه تعیین می شود؟
کشور بر اساس وضعیت امکانات آموزشی و کیفیت مدارس به سه منطقه تقسیم شده:
منطقه 1: شامل مناطق برخوردار با بالاترین سطح آموزشی؛ اینجا مدارس و امکانات پیشرفتهتری وجود داره.
منطقه 2: شامل مناطقی با سطح آموزشی متوسط که دسترسی به امکانات آموزشی نسبتاً متعادلتری دارند.
منطقه 3: شامل مناطق با کمترین دسترسی به امکانات آموزشی و برخوردار از حداقل منابع.
به این ترتیب، داوطلبهای هر منطقه فقط با بقیه بچههای همون منطقه سنجیده میشن. این ساختار باعث میشه که داوطلبها توی سطح عادلانهتری رقابت کنن و تاثیر تفاوت امکانات آموزشی به حداقل برسه.
برای بچههای مناطق 2 و 3، وجود این سهمیه فرصتیه که بتونن با شانس بیشتری توی رشتههای پرطرفدار قبول بشن، چون رقابت درون هر منطقه تنها با همسطحهای خودشه، نه با کل کشور.
میزان تاثیر سهمیه مناطق 1 2 3 در کنکور سراسری 1403
تو کارنامه کنکور، دو نوع رتبه به چشم میخوره: رتبه کشوری و رتبه در سهمیه. هر کدوم از این رتبهها معنی خاص خودش رو داره و هر دو مهم هستن، ولی فقط یکی از اونها برای انتخاب رشته کاربرد مستقیم داره.
رتبه کشوری: رقابت بدون سهمیه
رتبه کشوری بدون در نظر گرفتن هیچ سهمیهای، جایگاه شما رو در مقایسه با تمام داوطلبها نشون میده؛ یعنی شما رو در یک مسابقهی عمومی با همهی داوطلبها سنجیده. پس اگه رتبه کشوری شما مثلاً ۵۰۰۰ باشه، یعنی در مقایسه با همه شرکتکنندهها، شما در جایگاه پنج هزارم قرار دارید.
نکته: رتبه کشوری بیشتر برای فهمیدن سطح کلی شما خوبه و نشون میده در کل کشور در چه سطحی هستید؛ اما برای انتخاب رشته اهمیت زیادی نداره.
رتبه در سهمیه: رتبهای که تعیینکنندهی قبولی شماست
حالا بریم سراغ رتبه در سهمیه که تعیینکننده اصلی توی انتخاب رشتهست. این رتبه، شما رو با افرادی که شرایط مشابهی دارن، مقایسه میکنه؛ مثلاً دانشآموزهای همون منطقهای که شما توی اون کنکور دادید، یا داوطلبهای همرده سهمیهای مثل سهمیه ایثارگران.
چرا این رتبه مهمه؟ چون ظرفیت دانشگاهها بر اساس همین سهمیهها تنظیم میشه؛ یعنی یه دانشگاه برای هر سهمیه و هر منطقه، تعداد مشخصی صندلی در نظر گرفته. پس شما باید به این رتبه توجه کنید تا ببینید چقدر شانس دارید که توی رشته و دانشگاه مورد نظرتون قبول بشید.
فرض کن رتبه کشوری شما ۲۰۰۰ باشه ولی رتبه در سهمیه منطقه ۲ شما ۵۰۰. با این حساب، در بین همه داوطلبها در جایگاه دوهزارم هستید، ولی نسبت به بقیه دانشآموزهای منطقه ۲، رتبه بهتری دارید. پس برای قبولی، بیشتر روی همین رتبه ۵۰۰ تمرکز کنید.
هشدار مهم: حواستون باشه که اگه فقط به رتبه کشوری نگاه کنید، ممکنه توی انتخاب رشته اشتباه کنید؛ چون سهمیه و ظرفیت هر منطقه تاثیر زیادی داره.
کدام سهمیه مناطق بهتر است؟ 1 ،2 یا 3 ؟!
توی سهمیه مناطق کنکور، هر منطقه شرایط و امکانات خاصی داره که بر رقابت و شانس قبولی داوطلبها تاثیر میذاره. بیایید این سه منطقه رو دقیقتر بررسی کنیم:
منطقه 1: امکانات بالا، رقابت سنگین، ظرفیت کمتر
امکانات: داوطلبهای منطقه 1 به بالاترین سطح امکانات آموزشی مثل مدارس پیشرفته، کلاسهای تقویتی و معلمهای مجرب دسترسی دارن.
رقابت: رقابت توی این منطقه به شدت زیاده؛ چون داوطلبها اغلب از آموزشهای باکیفیتتری بهرهمند هستن و سطح علمی بالاتری دارن.
ظرفیت پذیرش: ظرفیت پذیرش دانشگاهها برای این سهمیه نسبتاً کمتره، و این یعنی داوطلبهای منطقه 1 باید برای رسیدن به رشتههای پرطرفدار تلاش بیشتری بکنن.
منطقه 2: امکانات متوسط، رقابت معقول، ظرفیت بیشتر
امکانات: سطح امکانات و رفاه آموزشی توی منطقه 2 معمولاً متوسطه. بچههای این منطقه به منابع مناسبی دسترسی دارن ولی نه در سطح منطقه 1.
رقابت: رقابت نسبت به منطقه 1 کمتره، که باعث میشه شانس قبولی برای داوطلبها کمی بیشتر بشه.
ظرفیت پذیرش: ظرفیت پذیرش دانشگاهها برای منطقه 2 از منطقه 1 بیشتره، و این یعنی داوطلبهای این منطقه شانس بالاتری برای پذیرش دارن.
منطقه 3: امکانات کمتر، رقابت کم، ظرفیت پذیرش بیشتر
امکانات: داوطلبهای منطقه 3 در مناطقی با امکانات آموزشی کمتر و سطح رفاه پایینتر قرار دارن. منابع آموزشی محدودتره و خیلی از بچهها دسترسی کمتری به آموزشهای پیشرفته دارن.
رقابت: با وجود اینکه تعداد داوطلبها در منطقه 3 بیشتره، اما چون ظرفیت پذیرش دانشگاهها هم برای این منطقه بالاتره، رقابت نسبت به سایر مناطق کمتره.
ظرفیت پذیرش: دانشگاهها به خاطر شرایط خاص این منطقه، ظرفیت بیشتری رو برای سهمیه منطقه 3 در نظر میگیرن؛ این باعث میشه که داوطلبهای این منطقه شانس بیشتری برای قبولی توی رشتههای مختلف داشته باشن.