مصاحبه با مصاحبه با نارین عبدالله نژاد

من نارین عبدالله نژاد هستم متولد سال ۱۳۷۸ از استان آذربایجان غربی شهر بوکان!

اولین کنکورم سال ۱۳۹۷ بود و آخرین کنکورم سال ۱۴۰۱ و پنج بار پشت کنکور بودم!

امسال رتبه ام شد ۱۲۳۱ منطقه ۳ و داروسازی تبریز قبول شدم.

برگردیم به اول دبیرستان، من توی مدرسه نمونه دولتی درس خوندم، دانش آموز درسخونی بودم و معلما همه منو دوست داشتن

از اول دبیرستان میرفتم کانون و میانگین ترازام اول دبیرستان ۶۱۰۰ بود و دوم دبیرستان هم همینطور سوم دبیرستان بهتر خوندم و میانگین ترازم شد ۶۴۰۰ ! کی فکرشومیکرد پشت کنکوری بشم ؟

همه چی خوب بود تا سال چهارم که میشد سال اول کنکورم. اون موقع خب من نظام قدیم بودم و رفتم پیش یک مشاور و انتخاب اشتباهی کردم و سال پیش دانشگاهی رو غیرحضوری خوندم و افت من از اونجا شروع شد!

غیرحضوری خوندن برای من تصمیم اشتباهی بود ولی ممکنه برای بقیه اینطوری نباشه!

اون سال متاسفانه رتبه ۱۰هزار منطقه ۳ شدم!و تصمیم گرفتم پشت کنکور بمونم!

بازم پشت کنکور شدم 

سال ۹۸ شرایط بهتر شده بودا ولی شرایط روحیم مشکل داشت ،درگیر حاشیه شدم متاسفانه سر ظلم شدن به نظام قدیما و رتبه ام ۴۷۰۰ شد.

سال ۹۹ نظام جدید شرکت کردم و رتبه ام ۳۲۰۰ شد.

سال چهارم کنکورم ۳۶۰۰ شدم ! آره بازم پشت کنکوری شدم:)

و اما امسال که رتبم ۱۲۰۰ شد !

اولین کنکور : زلزله

سال اول کنکورم که گفتم چون غیرحضوری خوندم قبول نشدم. یکی دیگه از دلایل پشت کنکور موندنم تو سال اول این بود که خیلی دنبال حاشیه بودم، اون سال زلزله اومد و به زلزله زده ها سهمیه دادن!

شاید الان برای شما مسخره باشه ولی من اون سال چند ماه به خاطر این موضوع درس نخوندم. میگفتم بهم ظلم شده و به خاطر همین دلیل ساده و غیرمنطقی درس رو کنار گذاشتم.

متاسفانه هر سال درگیر یه حاشیه میشدم و هر سال یه دلیلی برای تلاش نکردن داشتم!

دومین کنکور : مقایسه نظام قدیم و جدید

سال دوم اولین سالی بود که نظام قدیم و جدید با هم بودن و منم نظام قدیم بودم. بی نهایت ناراحت بودم چون فکر میکردم به نظام قدیما ظلم شده و درس های نظام جدیدا آسون تره. میتونستم ساعت ها بشینم پیشتون و از ظلمی که به نظام قدیما شده بهتون ناله کنم.

که این کار هم در نهایت به خودم آسیب زد. خیلیا همون سال و با همون درسای نظام قدیم سه رقمی شدن و قبول شدن ولی من نشستم غصه خوردم، مقایسه کردم، از درس دور شدم و نتیجه اش شد رتبه ۴۷۰۰ و دوباره پشت کنکور موندن.

سومین کنکور : آزمون ندادن

سال سوم من تغییر نظام دادم و از تابستون ۹۸ شروع کردم به خوندن! اون سال خیلی خوب بود ولی یه اشتباه خیلی خیلی بزرگ داشتم. اگه ازم بپرسی دلیل پشت کنکوری شدن اون سالت چی بود که ۳۲۰۰ بودی و لب مرزی قبول نشدی، میگم دلیلش آزمون ندادن بود!

این خیلی بهم ضربه زد. میدونی آدمی که آزمون نمیده با واقعیت روبه رو نیست و به خاطر عملکرد پاییینش عذاب وجدان هم نمیگیره ولی تو مرحله آخر که کنکوره بینهایت ضربه میبینه!

البته اینم بگم که اردیبهشت اون سال کنکور عقب افتاد و منم چون همیشه درگیر حاشیه میشدم، این اتفاقو بهانه کردم و کم کاری کردم و هر چی خانواده و معلما بهم زنگ میزدن و میگفتن درس بخون، بازم من کم کاری کردم.

چهارمین سال پشت کنکوری بودن: افسردگی

سال چهارم من درگیر یه حاشیه کاملا غیرکنکوری شدم و از همون اول که مردود شدم دیگه درسو گذاشتم کنار و کلا نخوندم. یه سالو نشستم تو اتاقم و به جای اینکه درس بخونم، فیلم و سریال دیدم. اصلا حال روحیم خوب نبود، دچار افسردگی شده بودم و تحت نظر روانپزشک بودم.

تا اینکه عید ۱۴۰۰ رسید و من به خودم اومدم و دوباره شروع کردم؛ این بار اشتباهم این بود که با زمین شناسی استارت زدم چون کسی که هدفش رشته های تاپه باید از درسای تخصصی مثل زیست و شیمی استارت بزنه! بعدش هم زبان و عربی رو خوندم و در کنارشم فیزیک هم خوندم!

۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ شروع کردم به خوندن زیست با دوپینگ ماز و تا نزدیکای کنکور فقط و فقط زیست خوندم و وقتی رفتم سر کنکور تونستم همین چهار تا درس زمین، زبان، عربی و زیست رو خیلی خوب جواب بدم و بقیه درسارو اصلا نتونستم.

اون موقع هم سر جلسه و هم زمان اعلام نتایج خیلی دلم گرفت از اینکه آدم چقد توانایی هاشو دست کم میگیره!

در نهایت سال ۱۴۰۰ من تونستم زمین شناسی رو ۵۰ ، عربی رو ۷۰ ، زبانو ۷۷ و زیستمو ۶۸ بزنم ولی در مقابلش ریاضیو ۶، فیزیکو ۱۴ و شیمیو ۳۰ درصد زدم. دقیقا همون درسایی رو که خونده بودم تونستم جواب بدم و نتونستم بقیه رو خوب بزنم.

این دقیقا فرمول کنکوره : هر درسیو در زمان درست و به شیوه درستی بخونی قطعا سر جلسه کنکور جواب میدی.

تابستون ۱۴۰۰ دقیقا نقطه عطف زندگی من بود! دقیقا روزی که نتایج اومد.

چون زیست و زمینو خوب زده بودم، خودم و خانواده احساس میکردیم که قبول میشم. موقع ناهار بود و من هیچ وقت اون لحظه رو فراموش نمیکنم. رتبه رو که دیدم به شدت تو ذوقم خورد! هم خودم هم خونواده ام! درسته نخونده بودم ولی اواخر سال به خودم اومده بودم.

واقعا بدترین روز زندگیم بود! اون روز من خیلی شکستم . تلفن خونه مرتب زنگ میخورد و همه اطرافیان پیگیر بودن ولی من هیچی نداشتم بگم!

اومدم تو اتاقم و یه پستی تو اینستاگرامم نوشتم که کاملا حرف دلم بود و همه چی رو اونجا نوشتم و وقتی رفتم تو هال دیدم بابام داره اون متن رو میخونه و گریه میکنه. اینو که دیدم واقعا عوض شدم! وقتی به گریه بابام فک کردم گفتم من نمیخوام این قصه اینجوری تموم بشه!

من اصلا نمیخواستم که قصه چهار سال کنکورم با این اشکای ناشی از غم بابام تموم بشه! این اون داستانی نبود که من میخواستم!نمیخواستم از کنکوری بودنفقط پشتکنکوری بودنش نصیبم شه ! اون لحظه من خیلی تغییر کردم و دیگه اون آدم سابق نبودم! از همه اون عواملی که باعث شکستم تو کنکور شده بودن متنفر بودم! یه لحظه هم دوست نداشتم بازم شکست بخورم.

نمیخواستم آخرین صحنه ای که از کنکور یادمه همون اشکا، همون بغضا، همون تلفن جواب ندادنا باشه!

به نظرم خیلی حیفه که وقتی چندین و چند سال زحمت میکشی و تلاش میکنی، قصه کنکورت تلخ تموم بشه! حس میکنم که هممون اونقدر توانایی داریم که بتونیم تغییر کنیم!

خانواده ام نمیخواستن بذارن سال پنجم پشت کنکور بمونم ولی من گفتم که فقط همین یه بار و این بار متفاوته از قول های قبلیم! اونا گفتن ممکنه باز سال پنجم نشه و منم گفتم که اگه امسال بشه چی؟

اگه امسال بتونم چی؟ من واقعا میخواستم قبول شم!

این بار با همه ی وجودم میخواستم قبول شم! منم اینو تو خودم میدیدم که با وجود همه زخمایی که تو قلبمه این بار میتونم خودمو بالا بکشم و موفق بشم!

من خودم هیچ وقت انتظار نداشتم که با حال خیلی خوبی بتونم شروع کنم! از کسی که تازه مردود شده و ناامیده انتظار ندارم که فردا صبح پاشه و با وجود غمی که داره، بتونه با تمرکز کامل درس بخونه.

ولی میشه با همه اون زخمایی که تو قلبشه شروع کنه، کتابو برداره و یه قول جدید به خودش بده! من همه این لحظات رو تجربه کردم و هیچ وقت نشده روز اولی که شروع کردم حالم خوب باشه! همیشه با همه دردا و همه زخمایی که تو قلبم بوده شروع کردم !

میخوام بهش بگم که هیچ چیز صفر و صد نیست و پای تصمیمی که گرفتی بمون !

حالا که این تصمیمو داری اول باید یه برنامه منسجم برای خودت بچینی چون اگه انسان برنامه و دورنمای بلند مدت نداشته باشه امید و انگیزه ای برای ادامه نداره و پیشنهاد خودم برای برنامه دراز مدت برنامه قلمچی یا مازه!

از همه کسایی که پشت کنکور شدن و الان ناراحت هستن، میخوام که به مرداد سال بعد فکر کنن که چی در انتظارشونه!

کیا قراره بهشون زنگ بزنن و کیارو قرار پشیمون کنن از حرفایی که این چند مدت بهشون زدن! چه خریدایی برای خوابگاه در انتظارشونه! به همه ی روزای قشنگی که در انتظارشونه فکر کنن، رسیدن به اون روزا فقط چند ماه دیرتره و قرار نیست که هیچ وقت نرسیم.

درسته که امسال سال سختی بود برام ولی خیلی ازش لذت بردم! من امسال نمیخواستم اون لحظات بد پارسالو دوباره تجربه کنم، یکیش اون اشکای پدرم بود و دومیش مادرم بود! مادرم تو مدرسه ای که من درس خوندم دبیر بود و هر سری که میرفت اونجا و بقیه دبیرا ازش درباره من میپرسیدن حرفی برای گفتن نداشت! من دیگه دلم نمیخواست اون لحظاتو دوباره تجربه کنم!

نمیخواستم این لحظات دوباره تکرار بشه و براش زحمت میکشیدم و از صبح زود بیدار میشدم و تا آخر شب درس میخوندم تا دیگه تکرار نشن!

مثلا وقتی با دوستام میرفتیم بیرون همه دوستام از دانشگاه حرف میزدن، از سرکار رفتن حرف میزدن و وقتی که میرسید به من و میپرسیدن ” نارین چه خبر” میگفتم سلامتی! هیچ خبری نبود! زندگی من هیچ رنگی نداشت! صبح که بیدار میشدم تو اتاقم بودم تا شب که میخوابیدم! این منو میسوزوند و دلم نمیخواست خبر بعدی از زندگی من «سلامتی!» باشه.

حتی وقتایی که میرفتم بیرون همیشه با عذاب وجدان بود! یا وقتایی که میخواستم یه کاری غیر از درس انجام بدم همیشه نگاه سنگین بقیه رو من بود!

هر سختی که بودو این بار قبول کرده بودم! پذیرفته بودم که موقعیت من سخته! پذیرفته بودم که دوستام همه دانشگاهن! من واقعیتارو دونه دونه قبول کرده بودم و اینبار نه انکارش کردم، نه غر زدم و نه ناله کردم .

فقط قبول کردم و دنبال راه حل بودم!

برای مثال وقتی که کنکور سه دفترچه ای شد من خیلی نگران شدم. چون ریاضیم ضعیف بود و با این وضع سه دفترچه ای باید تعادل رعایت بشه ولی این بار اومدم دنبال راه حل گشتم نه اینکه مثل دفعات قبل بشینم غصه بخورم و بگم من بدبخت شدم!

امسال وقتی که همچین موقعیتایی پیش می اومد خیلی ریلکس دنبال راه حل منطقی میگشتم! من دیگه به اون آدم قبلی شباهت نداشتم و از همه لحاظ تغییر کرده بودم!

از بچه ها میخوام که یادشون نره به چه دلیلی شروع کردن! هدفشونو هیچوقت یادشون نره! رشته و دانشگاهیو که دوست دارن رو کاغذ بنوسین و کنارشون داشته باشن و هر روز بهش فکر کنن! به الان فک نکنن که صبحه و باید بیدار شن و درس بخونن، به آینده نه چندان دور فکر کنن که دارن زندگیش میکنن! و تا میتونن برای اون آینده ای که میخوان تلاش کنن!

از بچه ها میخوام که راهی رو که انتخاب کردن تا تهش پیش برن و یه روحیه ی ادامه دهنده داشته باشن!

یه متن هست که من خیلی دوسش دارم از محمد یغمایی که میگه:

” نشسته ام وسط زندگی صبور، غمگین، امیدوار ، خسته و ادامه دهنده. “

سعی کنید ادامه دهنده باشید و راهی رو که شروع کردید تموم کنید! اجازه ندید قصه کنکورتون دقیقا مثل تصویر الانتون باشه! الهام بخش بقیه باشید!

ازتون میخوام که امسال خیلی خیلی به روانتون اهمیت بدین! کنکور ممکنه برای خیلیا هدف مهم و اصلی زندگیشون نباشه ولی برای یه سری از ما آدما تنها راه موفقیت تو زندگیه، پس حالا که تنها راهمونه و حالا که قرار نیست بدون موفق شدن ولش کنیم، پس بیاین هر چه زودتر کارشو تموم کنیم! بیاین قدم آخرو محکم تر برداریم متفاوت از همیشه! بشین همون آدمی که همیشه تصورشو میکردید! بشین همون آدم جنگجویی که صبح که بیدار میشه میخونه تا آخر شب و برای هدفش میجنگه!